อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 6 วันที่ 30 ก.ย. 56
ในเวลาต่อมา หรั่งนำเรื่องนี้มาปรึกษาโบ้ เท่ห์และเช็งที่นั่งล้อมวงดื่มเหล้าอยู่กับผู้ใหญ่เงาะที่เมา หลับไปก่อนหน้าแล้ว ทุกคนต่างมีความเห็นไปในทางเดียวกันว่ามีพิรุธ ใครที่ไหนจะบ้าเอาหน่อไม้ไป ส่งตอนตีสอง หรั่งเสนอให้ตามไปซุ่มดูให้รู้ชัดกันไปเลยว่าใช่ยาบ้าจริงหรือเปล่า เท่ห์เตือนว่าเสี่ยงเกินไป พวกนี้มักจะมีเจ้าพ่อคุม“ยังไงกูก็ต้องไปดูเพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับคุณบารมีน้องชายเจ้านายของกู”
จากนั้นไม่นาน หรั่งกับสหายทั้งสามคนซึ่งไม่ยอมให้เขาต้องเสี่ยงอันตรายเพียงลำพัง มาซุ่มดูอยู่ฝั่งตรงข้ามปั๊มนํ้ามันร้างของบารมี เห็นรถบรรทุกคันหนึ่งจอดอยู่ด้านใน มีชายฉกรรจ์จำนวนมากยืนเฝ้าระวังอยู่ไม่ห่าง สักพัก รถกระบะคันใหม่เอี่ยมของบารมีแล่นมาจอดเทียบ ก่อนเจ้าตัวจะก้าวลงมา ชายฉกรรจ์รีบขนลังหน่อไม้จากท้ายรถกระบะไปใส่รถบรรทุก
“นั่นไง มันกำลังส่งยาบ้ากันอยู่ เหมือนกับที่ไอ้หรั่งคิดเลย” โบ้ส่งเสียงด้วยความตื่นเต้น
“แล้วมึงรู้ได้ไงว่าลังพวกนั้นเป็นยาบ้า” เท่ห์สวนขึ้นทันที...
เพื่อให้มั่นใจว่าใช่ยาบ้าจริงๆ เท่ห์กับเช็งแสร้งเมาเหล้าขี่มอเตอร์ไซค์ส่ายเป็นงูเลื้อยเข้าไปในปั๊มจะขอเติมนํ้ามัน บารมีเอะอะลั่นว่าที่นี่ไม่มีนํ้ามัน แล้วไล่ตะเพิดไปให้พ้นๆ ขณะที่เช็งพยายามดึงความสนใจจากเขา เท่ห์คอยเหล่ไปทางท้ายรถกระบะ เห็นหนึ่งในชายฉกรรจ์หยิบยาบ้าออกมาตรวจดู เป็นจังหวะเดียวกับบารมีหมดความอดทนกับเช็ง ล้วงไปที่เอวเหมือนจะหยิบปืน เท่ห์เห็นท่าไม่ดีรีบดันเพื่อนรักให้ถอยออกมา
“โอเคพี่ ไปก็ได้ครับพี่ งกฉิบ...คนอะไร” เท่ห์ด่าจบซ้อนมอเตอร์ไซค์ของเช็งออกจากปั๊ม...
เมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่าบารมีใช้ปั๊มน้ำมันของตัวเองเป็นสถานที่ขนถ่ายยาบ้า หรั่งรีบโทร.หาเผ่าลาภ แม้จะรู้ว่าหลับไปแล้ว แต่เขายืนยันว่ามีเรื่องคอขาดบาดตายต้องพูดกับท่านให้ได้ ทันทีที่เผ่าลาภรับสาย หรั่งแจ้งว่าบารมีขนยาบ้า เขาเห็นมากับตาตัวเอง แต่ไม่แน่ใจว่าในฐานะที่บารมีเป็นน้องของท่าน เขาควรจะทำอย่างไรดี
“ถ้านายรู้เห็นชัดเจนอย่างนี้แล้ว คิดว่าอะไรที่สมควรทำก็ทำเถอะ ไม่ต้องเกรงใจฉัน” เผ่าลาภวางสายแล้วหันไปบอกรำไพให้ช่วยโทร.ตามบารมีมาพบด่วนที่สุด...
ฝ่ายหรั่งกับพวก พอได้ไฟเขียวจากเผ่าลาภ ก็จัดการโทร.แจ้งตำรวจโดยใช้โทรศัพท์สาธารณะ บอกเส้นทางที่รถบรรทุกมุ่งหน้าไปและเลขทะเบียนรถคันนั้น
ooooooo
หนังสือพิมพ์ฉบับเช้าจากทุกสำนักพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งตัวใหญ่เป้งว่าตำรวจจับยาบ้าลอตใหญ่ที่ซุกอยู่ในลังหน่อไม้ไผ่ตงคุณรัชได้ และยังมีภาพของปั๊มน้ำมันต้องสงสัย ซึ่งใช้เป็นสถานที่ส่งยาบ้าลงเต็มหน้า...
ด้านเผ่าลาภโกรธเกรี้ยวที่โทร.ไปสั่งให้บารมีมาหาตั้งแต่เมื่อคืน มัวแต่ทำอะไรอยู่ถึงเพิ่งมาเอาตอนเช้าบารมีไม่วายกวนพี่ชายว่ามัวแต่นอนหลับอยู่
“โกหก...หลับหรือว่ามัวขนยาบ้าอยู่กันแน่”
บารมีไม่รู้ว่าเผ่าลาภพูดเรื่องอะไร เขาจึงโยนหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าให้อ่าน ผู้อ่อนวัยกว่าถึงกับอึ้งเมื่อเห็นข่าวหน้าหนึ่งเรื่องตำรวจจับยาบ้าและลงภาพปั๊มน้ำมันต้องสงสัยของเขาด้วย เขายืนกรานว่าไม่รู้เรื่อง และไม่คิดจะทำอะไรโง่ๆ อย่างนี้แน่นอน เผ่าลาภไม่เชื่อคำพูดของบารมี ขู่ว่าถ้าหากเขาทำอะไรให้เสื่อมเสียมาถึงชื่อเสียงของตระกูลที่สั่งสมมานานหลายชั่วอายุคน จะไม่เอาไว้แน่นอนแม้เขาจะเป็นน้องแท้ๆก็ตาม...
ในเวลาต่อมา บารมีตามไปที่โกดังร้างแห่งหนึ่ง โวยวายใส่หน้าเชิดที่หลอกให้ขนยาบ้า ไหนว่าเป็นแค่ ขนของเถื่อน แล้วปรี่จะเข้าไปเอาเรื่อง เหล่าสมุนของเชิดกรูเข้ารวบตัวเขาไว้ อัดไปคนละหมัดสองหมัดฐานมาชี้หน้าด่าเจ้านายของพวกตน ก่อนที่บารมีจะบอบช้ำมากไปกว่านี้ ตะวันฉายเข้ามาห้ามไว้ ขอเชิดเคลียร์เรื่องนี้เอง
“ตะวันฉาย หลานชายรู้เรื่องกับไอ้พวกนี้ด้วยหรือเปล่า” บารมีโวยวายไม่เลิก
ตะวันฉายแสร้งตีหน้าซื่อไม่รู้ไม่เห็นเรื่องยาบ้า และรับปากว่าต่อไปถ้าจะรับงานจะตรวจสอบให้รัดกุมกว่านี้ แต่ตอนนี้มีความเสียหายเกิดขึ้น ซึ่งอยู่ในส่วนที่เราสองคนต้องรับผิดชอบ บารมีไม่เข้าใจจะให้รับผิดชอบอย่างไร ตะวันฉายอยากรู้ว่าตำรวจล่วงรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร มีใครแปลกหน้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆเขาบ้างหรือเปล่า
“ไม่มีหรอก...อ้อ...นอกจากไอ้ลูกครึ่งคนหนึ่ง มันมองหน้าน้าแปลกๆตอนเจอที่คอนโดฯ”
“ไอ้ลูกครึ่งหรือ” ตะวันฉายสีหน้าครุ่นคิดสงสัย...
ตกเย็น ที่ชุมชนจานเดี่ยวมีงานฉลองเล็กๆ จัดขึ้นที่ลานข้างบ้านผู้ใหญ่เงาะให้หรั่งกับพวกที่สามารถแจ้งเบาะแสจนตำรวจจับยาบ้าลอตใหญ่ได้ น้าเบิ้มหาว่ามั่วนิ่ม หาเรื่องให้ตนเสียเงินเลี้ยงฟรีๆ ไม่เห็นหนังสือพิมพ์เอ่ยชื่อหรั่งกับเพื่อนๆ ว่าเป็นคนแจ้งเบาะแส บางฉบับยังลงว่ากะเทยเป็นคนแจ้งด้วยซ้ำ โบ้กลับเห็นตรงกันข้าม
“ไม่บอกว่าเป็นพวกเราน่ะดีแล้ว ไม่งั้นเขาสืบไปสืบมามันจะเดือดร้อนไปถึงเจ้านายไอ้หรั่งได้”
ผู้ใหญ่เงาะชวนทุกคนดื่มฉลองให้หรั่งในฐานะที่เป็นลูกจ้างผู้จงรักภักดีต่อเจ้านายที่สุดในโลก...
ไม่ได้มีแต่หนังสือพิมพ์เท่านั้นที่เล่นข่าวจับยาบ้า ทีวีทุกช่องประโคมข่าวนี้เช่นกัน ภาพจากจอทีวีฉายให้เห็นลังหน่อไม้ยัดไส้ยาบ้ายี่ห้อคุณรัชชัดเจน กันทิมาซึ่งนั่งดูข่าวอยู่หันไปถามบารมีด้วยสีหน้าวิตกกังวลว่านี่มันเรื่องอะไรกัน เธอจำได้ว่าลังหน่อไม้ยี่ห้อนี้เคยอยู่ที่บ้านของเรา เขามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือเปล่า บารมีไม่ตอบเดินหนี กันทิมาไม่รามือตามไปคาดคั้นว่ารู้เห็นเป็นใจกับพวกค้ายาด้วยหรือเปล่า
“เปล่า ผมไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น อย่ามาเซ้าซี้ได้ไหม”
“ถ้าไม่ได้ทำแล้วยาบ้าเข้าไปอยู่ในนั้นได้อย่างไร แล้วคุณไปรับงานส่งของให้เขาได้อย่างไร”
บารมีอ้างว่าตัวเองโดนหลอก แล้วเดินไปรินเหล้าใส่แก้ว เห็นกล่องคุกกี้วางอยู่ใกล้ๆถามกันทิมาว่าเป็นของใคร ได้ความว่าพี่รำไพทำเอง ก็เลยแบ่งมาให้ชิม เธอไม่ได้เอามาให้เองแต่ให้หรั่งเป็นคนเอามาส่ง
“นายหรั่งเป็นคนของเฮียตง ที่เป็นลูกครึ่งน่ะ” กันทิมาตอบไปเรื่อยๆไม่ได้คิดอะไร บารมีถึงกับชะงัก
ooooooo
ที่ห้องทำงานของแพรวา ขณะครีเอทีฟรายการทีวีกำลังรุมล้อมเจ้าของห้องเพื่อสอบถามข้อมูลของเผ่าลาภที่จะนำไปใช้ในรายการของตน หรั่งเพิ่งมาถึงออฟฟิศรีบเคาะประตูห้อง แล้วเปิดเข้าไปโดยไม่รู้ว่าเจ้านายมีแขก รีบขอโทษแล้วขยับจะถอยออกมา แพรวาถามว่ามีอะไรหรือเปล่า
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเข้ามาใหม่ก็ได้” หรั่งพูดจบออกจากห้อง ยังไม่ทันจะหย่อนก้นลงนั่งประจำที่ตัวเอง บารมีปราดเข้ามาถามว่าเป็นเขาใช่ไหมที่เอาคุกกี้ไปส่งที่บ้านของตน
“อร่อยไหมครับ”
“นายนี่เอง” บารมีจ้องหน้าหรั่งด้วยความเคียดแค้น ชายหนุ่มผู้อ่อนวัยกว่าจ้องตอบอย่างไม่เกรงกลัว จังหวะนั้น มีพนักงานกลุ่มหนึ่งเดินตรงเข้ามา บารมีค่อยๆเดินเลี่ยงออกไปอีกทางหนึ่ง แต่สายตาจับจ้องหรั่งอย่างประสงค์ร้าย ก่อนจะเดินพ้นมุมตึก เขาทำปากขมุบขมิบด่าหรั่งทิ้งท้าย...
ในเวลาเดียวกัน ขณะกันทิมาลงมาทำธุระที่ชั้นล่างของคอนโดฯที่พัก พนักงานประจำคอนโดฯนำกล่องพัสดุมาให้ เธอรีบแกะดูเห็นข้างในเป็นกล่องของขวัญที่ตัวเองส่งให้ชาติชาย อยู่รวมกับกุญแจและจดหมาย หันไปถามพนักงานว่าใครเป็นคนฝากเอาไว้ และฝากไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ พนักงานไม่ตอบเดินหนีไปหน้าตาเฉย
รปภ.ของคอนโดฯเข้ามาบอกว่าคนเอามาฝากเป็นผู้ชายหน้าตาดี แต่ดูเครียดๆ เพิ่งไปเมื่อครู่นี้เอง แล้วชี้ไปทางสวนหย่อมที่ผู้ชายคนนั้นเดินไป กันทิมาจ้ำพรวดไปยังทิศทางที่เขาชี้ แต่ไม่พบใครจึงเดินมานั่งที่เก้าอี้ สนาม เปิดจดหมายออกอ่านโดยไม่รู้ว่าชาติชายนั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของสวนหย่อม ทั้งคู่ต่างไม่เห็นกันและกัน
ใจความในจดหมายของชาติชายเขียนเป็นทำนองตัดพ้อต่อว่าเรื่องที่เธอตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตที่ไม่มีเขา ทิ้งมาง่ายๆเหมือนเขาเป็นแค่ขยะ ไม่สนใจสักนิดว่าขยะชิ้นนี้จะมีความทรงจำอะไรเหลืออยู่บ้าง
“คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะกำหนดอารมณ์ความรู้สึกของขยะชิ้นนี้แม้แต่น้อย เพราะมันมีอิสระที่จะดำรงชีวิตอยู่ด้วยตัวของมันเองโดยไม่จำเป็นต้องรอการปลดปล่อยจากคุณ กุญแจดอกเดียวมันขังหัวใจใครไว้ไม่ได้หรอกและสุดท้าย... กรุณาอย่ารบกวนวันเกิดของขยะชิ้นนี้อีกเป็นอันขาด”
กันทิมาน้ำตาคลอเบ้า พับจดหมายเก็บด้วยความสะเทือนใจก่อนจะเดินจากไป ทันทีที่เธอลับสายตาชาติชายขยับตัวลุกขึ้นจากพื้นสนามหลังต้นไม้ใหญ่ เหลือบไปเห็นกลุ่มเด็กวัยรุ่นที่อยู่ไกลออกไปกำลังตบตีกันอย่างดุเดือด รีบเข้าไปจะห้ามปราม เป็นจังหวะเดียวกับหนึ่งในหญิงวัยรุ่นถูกจับเหวี่ยงกระเด็นออกมา
ชาติชายเข้าไปช่วยประคอง พอเห็นหน้าชัดๆต้องตกใจที่เธอคือตองหลานสาวของตัวเอง เธอขอร้องให้เขาไปช่วยแก้มเพื่อนของเธอที่กำลังถูกผู้หญิง 3 คนกับกะเทยอีกหนึ่งคนรุมทำร้าย ชาติชายไม่รอช้าปราดเข้าไปกระชากพวกนั้นออก แล้วไล่ตะเพิดกลับบ้าน หนึ่งในผู้หญิงไม่พอใจที่เขาแส่ไม่เข้าเรื่องคว้าไม้ใกล้มือฟาดใส่ เขาคว้าไว้ทัน จากนั้นเกิดการตะลุมบอนขึ้นอีกครั้ง ตองโดดเข้าร่วมวงด้วย
ฝ่ายตรงข้ามเริ่มสู้ไม่ได้ หนึ่งในพวกนั้นชักคัตเตอร์ขึ้นมาจะกรีดหน้าแก้ม ชาติชายพุ่งเข้าไปขวางไว้ คมมีดกรีดโดนแขนของเขาเลือดสาด กะเทยหันไปเห็นมอเตอร์ไซค์ตำรวจแล่นตรงเข้ามาหา รีบชวนเพื่อนๆวิ่งหนี แก้มเห็นท่าไม่ดีคว้าแขนชาติชายกับตองเผ่นแน่บไปอีกทางหนึ่ง...
ครู่ต่อมา ชาติชายพาตองกับแก้มซึ่งตัดผมสั้นท่าทางเหมือนทอมมาขึ้นรถกระบะของเขาที่จอดถัดไปอีกซอยหนึ่ง ตองขอร้องเขาอย่าบอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้นโดยเฉพาะแม่ของเธอว่าเธอหนีโรงเรียน ชาติชายอยากรู้ว่าพวกที่หลานสาวทะเลาะด้วยเป็นใคร แล้วทะเลาะกันเรื่องอะไร
“เด็กพาณิชย์ เจอกันที่โยนโบว์ลิ่งเดือนที่แล้ว มันหาว่าผมไปเหล่เมียมัน ผมรักตองคนเดียวครับ” แก้มพูดราวกับตัวเองเป็นผู้ชาย ชาติชายถึงกับกุมขมับ บอกให้พอได้แล้ว อีกสักครู่จะพาไปส่งบ้าน
“แต่กู๋เลือดไหลเต็มเลยค่ะ ไปหาหมอก่อนดีกว่ามั้งคะ” ตองแนะ แก้มเห็นด้วย และที่สำคัญนี่ยังไม่ถึงเวลากลับบ้าน ขืนกลับตอนนี้ที่บ้านต้องสงสัยแน่ๆ
ooooooo
ทันทีที่ทีมงานรายการทีวีกลับไป หรั่งเข้าไปหาแพรวาพร้อมกับยื่นแฟ้มงานที่จะต้องทำในวันนี้ให้ อธิบายว่าแฟ้มแรกเป็นแบบร่างเครื่องประดับแบบใหม่ที่กัมปนาทแก้ไขแล้ว และเธอต้องเอาไปให้ลูกค้าดู แฟ้มที่สองคือรายละเอียดวัสดุของตัวเรือนที่ต้องคุยกับช่าง และแฟ้มสุดท้ายคือรายละเอียดที่ต้องคุยกับลูกค้ารายใหม่
“โอเค งั้นฉันไปพบลูกค้าที่มีนบุรีก่อนแล้วค่อยมาพบช่างที่สีลม”
“ไม่ได้ครับ เพราะถ้าคุณไม่ไปพบช่างที่สีลมก่อน คุณก็จะไม่มีข้อมูลที่ถูกต้องไปคุยกับลูกค้าที่มีนบุรี ดังนั้นคุณอาจจะต้องย้อนกลับมามีนบุรีอีกเที่ยว ไม่อย่างนั้นก็เคาะกันไม่ได้ในวันนี้”
“แต่จากสีลมไปมีนบุรีแล้วมาโรงแรมรีเจ้นท์ มันย้อนไปย้อนมาเห็นไหม ถ้าไปมีนบุรีก่อน แล้วค่อยมาสีลม ฉันยังมีเวลาเข้าบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไปพบลูกค้าที่รีเจ้นท์ตอนค่ำ”
หรั่งท้วงว่าการเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่สำคัญเท่าขั้นตอนการเจรจางานที่ถูกต้อง แพรวาไม่สนใจจะฟังเดินหนีออกจากห้องตรงไปยังที่จอดรถของผู้บริหาร นายสยามเห็นเธอมารีบถอยรถคันใหญ่ไปรอรับ แพรวาสงสัยว่ารถของตัวเองไปไหน เขาเอากลับไปเก็บที่บ้านแล้ว คุณเผ่าลาภสั่งให้เธอเอารถคันนี้ไปใช้และให้หรั่งเป็นสารถีให้
อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 6 วันที่ 30 ก.ย. 56
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายบทประพันธ์โดย ศรัณยู วงษ์กระจ่างสุภาพบุรุษลูกผู้ชาย บทโทรทัศน์โดย เมจิก อีฟ
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายกำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายผลิตโดย บริษัท คลิกเทเลวิชั่น จำกัด
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายแนวละคร : ดราม่าเข้มข้น
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายวันเวลาออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.30 น.
ติดตามชมละครเรื่องสุภาพบุรุษลูกผู้ชายได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ