อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 6 วันที่ 1 ต.ค. 56

อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 6 วันที่ 1 ต.ค. 56

หรั่งท้วงว่าการเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่สำคัญเท่าขั้นตอนการเจรจางานที่ถูกต้อง แพรวาไม่สนใจจะฟังเดินหนีออกจากห้องตรงไปยังที่จอดรถของผู้บริหาร นายสยามเห็นเธอมารีบถอยรถคันใหญ่ไปรอรับ แพรวาสงสัยว่ารถของตัวเองไปไหน เขาเอากลับไปเก็บที่บ้านแล้ว คุณเผ่าลาภสั่งให้เธอเอารถคันนี้ไปใช้และให้หรั่งเป็นสารถีให้

แพรวาหนีไม่ออก เนื่องจากขับรถคันใหญ่ไม่ถนัด จำใจเข้าไปนั่งหน้างอในรถ หรั่งขึ้นนั่งประจำที่คนขับแล้วขับไปตามแผนงานที่ตัวเองวางไว้โดยไม่สนใจเสียงบ่นและเสียงขู่จะฟ้องท่านประธานของแพรวา...


ทางด้านตะวันฉายมาแผนสูง หลอกบารมีว่าเจ้าของยาบ้าเรียกร้องเงินค่าปรับจากเราสองคนฐานทำงานพลาด 20 ล้านบาท เพราะรู้ดีว่าเขาไม่มีปัญญาจะจ่าย แล้วแนะให้ขนยาบ้าอีกหนึ่งงวด ในปริมาณที่มากกว่าเดิมจะได้มีเงินมาจ่ายค่าปรับ บารมีสีหน้าครุ่นคิดหนัก ตะวันฉายทำเป็นเข้าอกเข้าใจว่าเขาไม่อยากทำ แต่มันจำเป็นจริงๆ สัญญาว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย เอาให้พอทีเดียวเลยจะได้ไม่ต้องมาทำกันอีก

บารมีนิ่งอึ้งไปสักพัก ก่อนจะค่อยๆ พยักหน้ารับ ตะวันฉายยิ้มพอใจที่แผนสำเร็จ แต่คราวนี้คงต้องเปลี่ยนจุดนัดพบใหม่ เผื่อจะมีไอ้ตัวดีที่ไหนคาบข่าวไปแจ้งความอีก บารมีรู้ตัวแล้วว่าใครเป็นคนแจ้งตำรวจ

“มันชื่อไอ้หรั่ง ทำงานอยู่ที่ M.S. Group. นี่แหละ”

“ข่าวดีจริงๆ แจ๋วเลยครับ นี่อาจจะเป็นการเรียกเครดิตเรากลับคืนมาได้เป็นอย่างดี”

บารมีสงสัยว่าจะทำได้อย่างไร ตะวันฉายจะมอบรางวัลที่หนึ่งให้ไอ้ตัวดีนั่นโทษฐานปากบอน...

หลังจากหมอทำแผลให้เรียบร้อย ชาติชายยังไม่สามารถพาหลานสาวไปส่งบ้านได้เพราะต้องทำตามตารางเวลาของเธอ วันนี้ตองมีเรียนพิเศษดังนั้นเธอจะถึงบ้านประมาณทุ่มครึ่ง จะถึงก่อนหน้านั้นไม่ได้...

ขั้นตอนงานที่หรั่งวางไว้ให้แพรวาทำสองชิ้นแรก คือไปหาช่างที่สีลมแล้วเอาแบบตัวเรือนที่ขึ้นรูปแล้วไปให้ลูกค้าที่มีนบุรีดูผ่านได้สบายๆ ลูกค้าพอใจแบบใหม่ที่เธอนำเสนอ และยังตกลงราคากันได้ลงตัว แพรวาถึงกับออกปากชมหรั่งว่าวางแผนเก่ง ช่วยให้งานคราวนี้ผ่านฉลุย เขากลับยกความดีความชอบให้เธอ

“คนเก่งมักจะถ่อมตัวใช่ไหม”

“...คุณนี่อารมณ์แปรปรวนน่าดู เมื่อตอนสายๆ คุณยังหมั่นไส้ผมอยู่เลย ตอนนี้กลับมาชมผมซะแล้ว”

“ยังมีตอนดึกอีกรอบหนึ่งนะ อย่าเพิ่งวางใจในอารมณ์ของฉัน แต่ตอนนี้ไปส่งฉันที่บ้านก่อน ขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อย” แพรวาพูดจบเอนหลังพิงพนักรถอย่างผ่อนคลาย หรั่งดูนาฬิกาข้อมือแล้ว ทักท้วงว่ากลับไม่ได้ เดี๋ยวจะไปโรงแรมไม่ทันนัด แพรวาหงุดหงิดบ่นอุบว่าเหลือเวลาอีกเกือบหนึ่งชั่วโมง จะให้เธอไปอยู่ที่ไหน

หรั่งไม่ตอบ ก้มมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง ก่อนจะเลี้ยวรถไปจอดใกล้ลานกว้างซึ่งมีเด็กๆ กำลังเล่นฟุตบอลกันอยู่ ดับเครื่องรถแล้วตรงไปหากลุ่มเด็กๆ แพรวาลงจากรถตะโกนไล่หลัง

“นายจะทำอะไรน่ะนายหรั่ง คิดว่าฉันขับรถคันนี้เองไม่เป็นหรือไง คิดผิดเสียแล้ว” แพรวาขึ้นนั่งประจำที่คนขับจะสตาร์ตรถ แต่หากุญแจไม่เจอ เพราะหรั่งที่กำลังเตะฟุตบอลกับเด็กๆ เอาติดมือไปด้วย

ooooooo

ค่ำแล้วตอนที่นายสยามขับรถเอาชุดสวยที่รำไพจัดไว้สำหรับใส่คืนนี้มาให้แพรวาตรงที่รถจอดอยู่ หรั่งเตือนเธอว่าอย่าลืมใส่กำไลเงินไปด้วย ได้ข่าวมาว่าลูกค้ารายนี้ถูกโฉลกกับเงิน แพรวาล้วงดูในถุงเสื้อพบกำไลเงินวงสวยอยู่ในนั้น นายสยามส่งผ้าเย็นให้หรั่ง แล้วกลับไปขึ้นรถตัวเองขับออกไป หรั่งแกะผ้าเย็นส่งให้แพรวา

“ยี่ห้อนี้สะอาดและกลิ่นหอมดี คุณใช้แค่เช็ดมือก็พอครับ เรายังมีเวลาพอให้คุณเปลี่ยนชุดในห้องน้ำโรงแรมได้” หรั่งว่าแล้วขึ้นประจำที่นั่งคนขับ แพรวามองตามอย่างชื่นชมที่เขาเตรียมทุกอย่างไว้พร้อม...

ในเวลาต่อมา แพรวาออกจากห้องน้ำของโรงแรมรีเจ้นท์ในชุดสวยสดใส หรั่งรีบนัดแนะกับเธอทันที

“คุณอรทัยนัดลูกค้าไว้ที่ล็อบบี้ คุณไปได้เลย ผมให้เวลาคุณสองชั่วโมง น่าจะเจรจาสำเร็จ ผมจะเอารถมารอที่ด้านหน้าเลยนะครับ อย่าลืมว่าเราให้ส่วนลดเขาได้ไม่เกิน 15%...คุณอรทัยสั่งมาอย่างนั้น โชคดีครับ”

แพรวาพยักหน้ารับคำ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเรียกพลังให้ตัวเองแล้วเดินตรงไปยังล็อบบี้...

ขณะที่แพรวากำลังคุยธุรกิจกับอมรเกียรติลูกค้ารายใหม่ของบริษัทอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม หรั่งแวะไปซื้อผัดไทยกุ้งสดเจ้าเก่าที่เคยซื้อเป็นประจำตอนมาทำงานให้เสี่ยเจ้าของสวนอาหารหรู แม่ค้าทักทายว่าหายไปไหนมาไม่เห็นตั้งนานแล้ว

“ทำงานน่ะสิ แต่มันอร่อยติดใจจนต้องกลับมาซื้ออีกนะนี่” หรั่งไม่วายหยอดคำหวาน...

ในเวลาเดียวกัน ตองขอให้ชาติชายจอดรถริมถนนใกล้ปากทางเข้าหมู่บ้านที่เธออยู่ แก้มรีบลงจากรถไปรอเรียกแท็กซี่ให้ ชาติชายถามหลานสาวว่าจะลงตรงนี้แน่หรือ เธอพยักหน้ารับ อธิบายว่าต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองทุกวัน ขืนให้เขาไปส่งที่บ้านต้องถูกจับได้ว่าโดดเรียน ชาติชายขอร้องอย่าทำอย่างนี้อีก

“อย่างนี้ของอากู๋คืออะไร โดดเรียนหรือมีแฟนเป็นทอม”

“ทั้งสองอย่าง”

“ข้อหนึ่ง หนูเลือกโดดเรียนเฉพาะวันที่ควรจะโดด เฉพาะวิชาที่ไม่เข้าท่า ครูสอนไม่ได้เรื่องอ่านหนังสือเอาเองได้ และก็ได้จริงๆด้วยเพราะถ้าดูเกรดของหนู อากู๋จะเห็นว่าเกรดไม่เคยตก หนูได้ 3.8 ตลอด ข้อสอง หนูว่ามีแฟนทอมดีกว่ามีแฟนเป็นผู้ชายนะ อากู๋ว่าไหม”

ชาติชายถึงกับพูดอะไรไม่ออก ตองขอบคุณเขาที่เข้าใจเธอ แล้วเปิดประตูลงจากรถวิ่งไปขึ้นแท็กซี่ที่แก้มเรียกให้ สาวทอมเดินมาเกาะประตูรถข้างคนขับ ถามชาติชายว่าจะกลับเลยหรือจะไปส่งเธอก่อน เขาพยักหน้าเป็นทำนองให้ขึ้นรถ ไม่นานนัก รถของชาติชายก็มาถึงปากซอยบ้านแก้ม เธอขอร้องให้จอดตรงนี้ก่อน แล้วปีนข้ามไปเบาะหลังรถเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักเรียน ชาติชายอายแทนรีบออกมารอนอกรถ ร้องเตือนว่า

“กระจกรถคันนี้ไม่ได้ติดฟิล์มทึบนะเว้ย”

“แต่นี่มันก็ตอนมืดแล้วนี่ครับ” ขาดคำ แก้มในชุดนักเรียนเปิดประตูรถออกมา ชาติชายถึงกับอึ้งเพราะเธอผิดจากชุดที่ใส่เมื่อสักครู่ลิบลับ ตอนนี้เธอดูเป็นเด็กสาวน่ารักจนเขาอดยิ้มให้ไม่ได้ แล้วบอกให้เธอเข้าบ้านได้แล้ว แก้มรับคำ ขยับจะไป แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นรถเก๋งคันใหญ่แล่นเลยไปจอดหน้าบ้านตัวเอง สาวทอมตัดสินใจกลับมานั่งในรถของชาติชายด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“อากู๋อย่าเพิ่งกลับได้ไหม อยู่เป็นเพื่อนแก้มแป๊บนึงก่อน แก้มยังไม่อยากเข้าบ้าน ไม่อยากเห็นหน้ามัน”

“ใคร?”

“ไอ้เลวนี่มันมาหลอกแม่แก้ม มันเห็นแม่แก้มทำงานเก่ง รู้จักคนเยอะ มันทำเป็นมาจีบ แม่ก็ไปหลงมันจนไม่ลืมหูลืมตา ยอมมันทุกอย่างให้มันทั้งตัวทั้งเงิน เตือนยังไงแม่ก็ไม่ฟัง แม่แทบจะไล่แก้มออกจากบ้านด้วยซ้ำ สักวันแก้มจะดักแทงมันให้ได้เลย คอยดูสิ” แก้มขบกรามด้วยความแค้น

ชาติชายบอกให้ใจเย็นๆก่อน ผู้ชายคนนั้นอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้ แล้วมองไปที่รถเก๋งคันจอดอยู่หน้าบ้านแก้ม ถึงกับตะลึงเมื่อเห็นแสงเทพลงจากรถ

ooooooo

หลังการเจรจาธุรกิจกับอมรเกียรติผ่านไปอย่างราบรื่น แพรวาขอตัวกลับก่อน อ้างว่ามีธุระต้องไปทำทั้งๆที่อีกฝ่ายพยายามชวนกินมื้อค่ำฉลองความสำเร็จด้วยกัน เธอตรงมาขึ้นรถที่หรั่งจอดรออยู่ ทันทีที่รถเคลื่อนตัว ผู้ช่วยแสนดีถามเจ้านายสาวว่าเป็นอย่างไรบ้าง ลูกค้าตกลงตามเงื่อนไขของเราไหม

“เรียบร้อยดีไม่มีปัญหา” แพรวาเอนหลังพิงพนักอย่างอ่อนแรง ดูนาฬิกาแล้วบ่นอุบว่าห้าทุ่มแล้วหรือ วันนี้วันเดียวทำให้เธอแก่ลงมาก หรั่งปลอบว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่วันแรกๆก็ต้องเหนื่อยหน่อย สักพักก็จะคล่องเอง แพรวาไม่คิดว่างานแบบนี้จะเหมาะกับตัวเอง เขาอดถามไม่ได้ถ้าอย่างนั้นเธอเหมาะกับงานแบบไหน

“ไม่รู้สิ แต่ฉันว่าธุรกิจพวกนี้เหมาะกับนายมากกว่า อย่างน้อยนายก็อดทนได้กับการกินข้าวไม่เป็นเวลา เฮ้อ...ฉันนึกไม่ออกเลยว่าเคยหิวข้าวมากขนาดนี้มาก่อนหรือเปล่า”

“ถ้าไม่รังเกียจ ผัดไทยห่อนี้คงช่วยคุณได้...อร่อยนะครับ กุ้งสดด้วย” หรั่งส่งห่อผัดไทยให้ แล้วเลี้ยวรถเข้าไปจอดแถวลานกว้างใกล้แม่น้ำ และใช้รถคันนั้นเป็นร้านอาหารย่อมๆ กินผัดไทยด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย หรั่งแปลกใจทำไมแพรวาไม่กินข้าวกับลูกค้าที่โรงแรมไปเลย

“คงกินลงหรอกนะ คนอะไรพูดจบคำหนึ่งต้องหรี่ตาทีหนึ่ง” แพรวาทำท่าเลียนแบบอมรเกียรติให้ดู แล้วหัวเราะชอบใจ หรั่งเชื่อว่าเธอคงไม่เคยกินข้าวในรถอย่างนี้มาก่อน แพรวาจะเคยทำได้อย่างไรตั้งแต่จำความได้คุณป๋าไม่เคยให้เธอไปเล่นที่ไหนไกลหูไกลตา ชีวิตเธอไม่เคยมีอะไรตื่นเต้นเหนือความคาดหมายสักครั้ง

“ชีวิตคุณตรงข้ามกับผมโดยสิ้นเชิง ชีวิตผมมันมีแต่อะไรที่คาดไม่ถึง มีเรื่องให้ดิ้นรนต่อสู้ตลอด” หรั่งพูดจบเดินตรงไปยังแม่น้ำ แพรวารีบเดินตามจนทันกันที่ริมตลิ่ง ต่างแหงนดูดวงจันทร์สวยด้วยกัน

“คุณเคยใกล้ชิดดวงจันทร์มากที่สุดแค่ไหน เชื่อไหมว่าผมเคยเหยียบดวงจันทร์ ผมสามารถเต้นรำบนดวงจันทร์ได้ คุณเองก็สามารถเกาะแขนผมไปได้เช่นกัน” หรั่งเชื้อเชิญอย่างนึกสนุก

แพรวาชะงักไม่คาดคิดว่าจะมีใครพูดแบบนี้ให้ได้ยิน “นายรู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”

“จริงๆไม่โกหก ตามผมมาสิ” หรั่งเดินเลาะไปตามริมตลิ่ง ปีนขึ้นไปบนขอนไม้โดยมีแพรวาตามไปติดๆ มีเมฆดำเคลื่อนมาบังดวงจันทร์พอดี เขาให้รอเมฆกลุ่มนั้นไปก่อน แพรวาพยายามซักว่าเขาไปจำจากใครมาหรือเปล่า หรือใครเคยเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะเธอมักจะชวนตะวันฉายไปเหยียบดวงจันทร์อยู่บ่อยๆ แต่เขาไม่สนใจ หรั่งไม่ตอบคำถาม ได้แต่บอกให้เธอตั้งสมาธิดีๆ เมฆมากแบบนี้อาจมีโอกาสแป๊บเดียว เมฆดำลอยผ่านไป ทำให้เห็นตรงใต้ขอนไม้คือแอ่งน้ำย่อมๆ มีเงาสะท้อนของดวงจันทร์ปรากฏอยู่

หรั่งโดดลงไปในแอ่งน้ำนั้น แพรวาโดดตาม ทั้งคู่เหยียบดวงจันทร์กันอย่างสนุกสนาน ครู่เดียวเมฆดำลอยมาบดบังอีกครั้ง กิจกรรมเหยียบดวงจันทร์เป็นอันยุติไปโดยปริยาย

“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครเห็นแบบเดียวกับที่ฉันเห็นและเล่นแบบเดียวกับที่ฉันเล่น โดยเฉพาะนาย”

“เรากลับกันได้แล้วครับ เดี๋ยวคุณแม่คุณจะเป็นห่วง” หรั่งตัดบท แล้วเดินกลับไปที่รถ พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดของเขา ตอนนั้นเหตุการณ์คล้ายกับคืนนี้ เด็กชายกับเด็กหญิงคู่หนึ่งไปเหยียบ

ดวงจันทร์เช่นกัน เด็กชายยังจำเหตุการณ์นั้นได้แม้จะผ่านมา 17 ปีแล้ว แต่เด็กหญิงคนนั้นยังเด็กเกินกว่าจะจำอะไรได้

ooooooo

อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 6 วันที่ 1 ต.ค. 56

สุภาพบุรุษลูกผู้ชายบทประพันธ์โดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย บทโทรทัศน์โดย เมจิก อีฟ
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายกำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายผลิตโดย บริษัท คลิกเทเลวิชั่น จำกัด
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายแนวละคร : ดราม่าเข้มข้น
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายวันเวลาออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.30 น.
ติดตามชมละครเรื่องสุภาพบุรุษลูกผู้ชายได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ